Bez umiaru.

788


Bez umiaru.



Kiedy dwaj bracia, byli jeszcze mali

to się z motyką na księżyc wybrali

jeszcze nie był w pełni, jak rogalem ruszył

to całą ich odwagę, jak piorunem skruszył.



Ze strachem wielkim wrócili na ziemię

a jak żyli potem, tego nawet nie wiem

tylko że kiedy już urośli, studia pokończyli

to sobie przypomnieli, jak waleczni byli.



Na całe nieszczęście, bo to dla nas kara

to czasy Solidarności, więc i sprawa stara

jeden jako prawnik, prawnie im doradzał

drugi obroną i redagowaniem, życie swe osładzał.



Kiedy więc Jaruzelski wojnę wypowiedział

to ci co walczyli, nie jeden z nich siedział

lecz najgorzej miał ten co go nie zamknęli

Jarek mu na imię, a o nim zapomnieli.



Więc kiedy wreszcie, czas wolności nastał

Jarek razem z Lechem, do władzy dorastał

kręcili się wokół stołu, tam przyszłość swą czuli

i zaraz na wstępie zmian, plan swój tak ukuli.



A potem to już wiecie, szkoda nawet pisać

bo mi ich działalność, tak zaczęła zwisać

a po katastrofie, kto mądry, też tak czuje

że śmierć nawet bliskich, umiarem nie skutkuje.



2013-01-30 Polityka-Rymki

Włodzimierz Wojakowski